Kicz

smutek

popieram Monie .. niestety w dzisiejszych czasach przez media kicz mamy na codzien Confused

Gość

No... chyba jednak trudno nazwać monumentalną, patetyczną do bólu (jak chór "brązowych koszul" śpiewających hymn na cześć Mussoliniego) Odę do radości lżejszym utworem Beethovena. Mozart (przynajmniej ten, którego znamy z Amadeusza) stwierdziłby obcesowo, że Beethoven "sra marmurem" Embarassed

(przepraszam - cytat z filmu).

smutek

no wiesz co Michał .. nie spodziewałem się tego po Tobie Evil or Very Mad

monia

Pisząc lżejszy - miałam na myśli łatwiejszy w obiorze, łatwo wpadający w ucho, nieskomplikowany Wink

jurgens

Pamiętam okres, kiedy słuchałem Radia Classic. Po jakimś czasie doszedłem do wniosku, że to co puszczają jest strasznie banalne i zaczyna mnie nudzić.

Nie wiem czy definicja kiczu to coś takiego co na pierwszy rzut oka podoba się, a po dłuższym czasie zaczyna nudzić.
A prawdziwa sztuka na pierwszy rzut odrzuca, a dopiero po jakimś czasie zaczyna się podobać.

smutek

Kicz (z niem. kitsch - lichota, tandeta, bubel) - utwór o miernej wartości, schlebiający popularnym gustom, który w opinii krytyków sztuki i innych artystów nie posiada wartości artystycznej. Kicz jest określeniem silnie pejoratywnym i często kontrowersyjnym. To co dla jednych jest kiczem przez innych może być uznane za wartościową sztukę. Określenie to powstało ok. 1870 r. w monachijskich kołach malarskich i pierwotnie dotyczyło tylko obrazów.

Kicz bywa tworzony świadomie, w celach komercyjnych, gdyż twórczość schlebiająca popularnym gustom zwykle łatwiej się sprzedaje niż dzieła nowatorskie, zaskakujące widza czymś dotąd nieznanym. Z drugiej strony kiczem bywają niesłusznie nazywane wartościowe dzieła, być może niezbyt nowatorskie i odpowiadające na potrzeby publiczności, które są tak nazywane z zazdrości, przez środowiska artystów którym nie udało się osiągnąć sukcesu.

Za kicz są też często uważane dzieła pretendujące do nowatorstwa, których wartość jest kwestionowana przez współczesnych krytyków, stosujących do oceny normy swego czasu. Krytycy czasami miewają rację i tego rodzaju dzieła idą w zapomnienie jako grafomania. Czasem jednak, po latach, to co dawniej uważano za kicz może się okazać w oczach przyszłych pokoleń wartościową twórczością. Typowym przykładem są tu opery komediowe (opera buffa) Mozarta (Wesele Figara i inne), które w czasach ich powstawania były przez krytyków uważane za artystycznie bezwartościowe, mimo że cieszyły się dużą popularnością wśród publiczności Wiednia. Po latach okazało się, że to publiczność miała rację, a nie krytycy. Mimo że ocena w tej sprawie jest wysoce subiektywną, dość ogólnymi cechami kiczu są nadmierna łatwość przekazu, płytka jednoznaczność i "ładność", a w nowszej sztuce nieraz natrętna "brzydota dla brzydoty", pozbawiona innej treści czy myśli.

Wreszcie, celowa kiczowatość bywa świadomie wykorzystywana przez wybitnych artystów, jako forma przekornej wypowiedzi, tworzonej na przekór "akademickim standardom", pokazująca, że sztafaż wszechogarniającej kultury masowej również może stanowić cenne tworzywo i że często zaliczanie czegoś do kiczu jest raczej wyrazem arogancji kulturowej niż obiektywną oceną artystyczną. Jednym z pierwszych przejawów tego rodzaju podejścia do sztuki był dadaizm. Podejście to jest najbardziej widoczne w sztuce zwanej pop-artem, którego najwybitniejszym przedstawicielem był Andy Warhol. Podobny nieco charakter posiada też kierunek sztuki zwany hiperrealizmem. Współcześnie, elementy tego rodzaju podejścia są widoczne w sztuce związanej z ruchem punk i techno.

by [link widoczny dla zalogowanych]

Raczek

Miło nam się dyskutuje, ale trzeba pamiętać jeszcze o jednym. Pomiędzy "Kulturą wyższą" a kiczem jest olbrzymia przepaść, a co za tym idzie wiele miejsca. Mieści sie tam pewnie koło 90 % wszystkiego co ludzie tworzą. Wiele jest utworów prostych, czy banalnych ale zdecydowanie jeszcze nie kiczowatych. A kryterium "ładności" które podaje Jurgens jako sposób na ocenę stopnia kiczowatości... no cóż. Ładność jest pewnie jeszcze bardziej subiektywna niz piękno (a o tym było juz gdzie indziej) Laughing

jurgens

Chyba właśnie dlatego pisałem o kryterium subiektywnym, bo w obiektywnych kryteriach coś co jest kiczem nie daje się obronić.

Natomiast wydaje mi się, że artysta powienien taki kicz potrafić zrobić/odtworzyć/namalować.

Rudy

LOL, ludzie, jaka ładność Laughing

w ogóle takiego terminu nie ma w języku polskim! Jeżeli już, to jest takie słowo "ład".
dla mnie kicz to po prostu utwór pod publikę, robiony na pokaz, często za pieniądze, populistyczny, wykorzystujący tendencje na rynku muzycznym i przez to zazwyczaj długo nie utrzymujący się na rynku, więc nie sądzę, żeby IX Symfonia Beethovena była kiczem! Nie popadajmy w przesadyzm. Jeżeli coś jest już bardzo dobrze osłuchane, to nie nazywajmy tego tylko dlatego kiczem!

jurgens

Rudy

To być może właśnie jest swego rodzaju kiczem - słowo "ładność" - wpada w ucho, ludzie zapamiętują, a potem takie byki Laughing

jurgens

Język się zmienia. Kilka razy śpiewałem utwory staropolskie, do których tłumaczenie było potrzebne i to nie kilku slów a naprawdę sporego kawałku.

Nie na darmo najczęściej używane słowa są w większości języków najbardziej nieregularne jeśli chodzi o gramatykę.