Chóry akademickie

[jurgens]

[anabelle]

[monia]

Myślę, że utworzenie drugiego chóru - dla początkujących chórzystów - nie miałoby większego sensu. Po pierwsze, i najważniejsze, motywacja do śpiewania w takim zespole byłaby słaba. O wiele lepsze pod tym względem jest utrzymanie jednego chóru - nowi zmuszeni są nadgonić starszych. Ci śpiewający dłużej to przecież nie profesjonaliści, więc różnica poziomów nie powinna być taka znów wielka. Osoba która sobie nie poradzi w takim tempie najprawdopodobniej nie poradziłaby też sobie w chórze dla początkujących. Taki podział mógłby też prowadzić do niepotrzebnej rywalizacji.
Z tych, czy może z innych powodów, takiej praktyki chyba się nie stosuje (a przynajmniej o czymś podobnym nie słyszałam).
Lepszym rozwiązaniem jest zapewnienie początkującym dodatkowych zajęć z emisji itd. Śpiewanie w jednym chórze jest ważne z jeszcze innego powodu - integracja chórzystów. Ludzie muszą mieć świadomość, że tworzą zespół, co w przypadku dwóch chórów nie byłoby możliwe. Poza tym wiele chórów ma problemy ze znalezieniem nowych ludzi, więc pewnie z tych garstek nowych chórzystów, osobnego chóru nie dałoby się zrobić

U nas jest jeden chór. Nowi jakoś nadrabiają zaległości. A jeśli już wyjątkowo nam zależy na jakimś utworze, czy koncercie, to śpiewa tzw. "mały skład" czyli "starszyzna". Wilk syty i owca cała

Jeśli chodzi o wynagrodzenie dyrygenta, to nasza pani dyrygent prowadzi chór akademicki w czynie społecznym.
Chwała jej za to.
Uczelnia za to udostępnia salę (choć to chyba powinno być tak oczywiste, ze nie warte wspominania, ale zeby nie bylo, ze nic nam nie daja, wiec pisze).

[anabelle]

U nas taktyka mniejszych zespołów sprawdziła się na piętnastoleciu, ale zasadniczo to też może prowadzić do spięć w zespole.

Dla mnie bardzo mobilizujące było, gdy musiałam nauczyć się całego koncertowego programu na dwóch próbach, bo koncert się zbliżał, a nie było komu spiewać.

I uważam, że świetnym pomysłem jest dodatkowa emisja dla początkujących, pod warunkiem, że chcą na nią chodzić, a z tym też różnie bywa .

Pewnie w innych warunkach pomysł z podwójnym chórem by się sprawdził, ale w polskiej rzeczywistości jest to trocę utopia:wink:.

[smutek]

taa wszystko ładnie pięknie .. ale nie wszystkie chóry akademickie mają możliwość przebierania w chórzystach .. poza tym łatwiej o rozwój chóru w wielkich miastach z bogatym życiem akademickim!

[jurgens]

[jadwon]

[smutek]

to co mają powiedzieć miasta, w których znajduje się jedna uczelnia, która posiada własny chór .. próby założenia chóru w innych uczelniach zawsze kończyło się fiaskiem! tak jest w naszym mieście .. że cały rynek edukacyjny zdominowała jedna niepubliczna szkoła, która może pozwolić sobie na utrzymywanie chóru .. jednak poziom tego chóru oceniam za słaby, wręcz tragiczny

[anabelle]

[smutek]

odpowiedz może być taka, że ludzie nadzwyczajnie nie chcą śpiewać w chórze .. bo przecież śpiewanie w chórze to "przypał"

[jurgens]

[smutek]

do tego chór jest nie potrzebny

[monia]

Potrzebny nie jest, ale to robi wrażenie i pokazuje, że chór to fajna sprawa
Przyznam, że do śpiewania w chórze nie przekonały mnie same koncerty i próby ale również wspólne "nieoficjalne koncerty" po bankietach, na warsztatach - z repertuarem, który na koncerty niekoniecznie się nadaje

[wirez]

z życia wzięte:
w czasie naboru przychodzi sporo osób. Z nich około 30 zostaje zakwalifikowane na okres próbny. Okres próbny przechodzi większość (znaczy - nie zostają odwaleni), po czym zostaje 6, bo reszta sobie poszła.

[monia]

Problem w tym, że nikogo na siłę uszczęśliwić się nie da i chyba nie istnieje taki argument, który by przekonał do śpiewania w chórze kogoś, kto tego po prostu "nie czuje".

Z tego co zaobserwowałam - w chórze śpiewają w zasadzie tylko prawdziwi pasjonaci śpiewu. Kto tej pasji nie załapie, odejdzie prędzej czy później (bardziej prawdopodobne, że raczej prędzej niż później). A tych pasjonatów jest niewielu.

Mi ciężko pojąć, jak można NIE chcieć śpiewać w chórze i nie kochać tego...