Poszukiwana pieśń na mszę prymicyjną (na chór mieszany).

Grzegorz Miśkiewicz · Dołączył: 14 Lut 2007 Posty: 153 Przeczytał: 0 tematów

Aleatoryzm w muzyce też już przerobiliśmy.
Jakoś tak na wiosnę mniej się gadać chce, ale generalnie Raczek ma słuszność i pięknie o tym mówi. Czuję się wyręczony i mogę się podpisać pod tym. Laughing

GWIZDEK · Dołączył: 12 Cze 2007 Posty: 125 Przeczytał: 0 tematów

wirez · Dołączył: 02 Cze 2007 Posty: 644 Przeczytał: 0 tematów

jakąś pseudofilozofię tu uprawiacie.

polifonia · Dołączył: 01 Kwi 2008 Posty: 55 Przeczytał: 0 tematów

Jak świetnie odpowiedziałeś Raczku, baaardzo mi się podobało ale…
i tak twierdzę, że wiedza wiedzą, ale przede wszystkim liczy się talent i jeszcze raz talent.
„Pójdę” jeszcze dalej /jak mówi młodzież „po bandzie”/, pisząc może dość chaotycznie, ale na gorąco, by przybliżyć moje refleksje.
Ileż znamy muzyków czy przedstawicieli innych profesji, którzy solidnie zostali wykształceni /bo np. znaleźli się w sprzyjających okolicznościach lub odpowiednio się urodzili/ i nie wzbili się ponad przeciętność.
Pewnie, że nie każdy jest stworzony do łamania kanonów, dlatego też jesteśmy tylko rzemieślnikami i odtwórcami tego co już kiedyś zostało powiedziane, czy to słowem, czy dźwiękiem, czy obrazem itp. Dlatego też chętnie wracamy do genialnego Requiem Mozarta /a zwłaszcza do jej lepszej części/, doskonałych dzieł Bacha, zaskakujących utworów C. Debussy . I większości z tym dobrze /należę do niej/, bo zdajemy sobie sprawę z własnych ograniczeń i jedyną drogą, by zajmować się tym co nas urzeka, jest rzetelna wiedza.
Nie twierdzę, że np. Edison nie zapisałaby się w historii ludzkości, gdyby od dziecka odbierał solidne wykształcenie. Ale z drugiej strony jako samouk i człowiek poszukujący, brak gruntownie nabytej wiedzy, wcale nie przeszkodziło mu w swych dokonaniach. Po za tym szereg fascynujących nazwisk z różnych dziedzin, którzy nie budowali swego geniuszu na solidnej wiedzy: Bałakiriew, Jack London nie mówiąc już o Einsteinie, który zburzył podstawy dotychczasowej nauki, a tego co nas czeka nawet nie jesteśmy sobie wyobrazić… Dlatego też napisałam, że tylko jednostki wybitne mogą sobie na to pozwolić.
Konkludując: bardzo wielu rzeczy człowiek może się nauczyć i wyuczyć, ale jak nie ma w tym tej iskry z góry, to niestety nic wielkiego nie oczekujmy, oprócz poprawności i powielania tego co było.
A odwrotnie i owszem: talent , otwarty umysł , poszukiwania, dociekliwość często wystarczą, by burzyć porządek świata i tworzyć coś nowego.

Grzegorz Miśkiewicz · Dołączył: 14 Lut 2007 Posty: 153 Przeczytał: 0 tematów

Polifonia napisała:

Gość

Ooo, ciekawy temacik się zrobił Very Happy

Dopiero teraz zauważyłem.

Mnie wydaje się, że aby przekraczać kanony, trzeba jednak najpierw dobrze je poznać. Dlaczegóż to przyszli impresjoniści - wizjonerzy sztuki nowoczesnej, na etapie nauki malarstwa spędzali całe tygodnie w Luwrze, kopiując arcydzieła wcześniejszych mistrzów? Pewnikiem wcale nie po to, aby malować jak Rembrandt czy Giorgione.

Czyż bez "Wenus z Urbino" Tycjana powstałaby "Olimpia" Edouarda Manet?

Sztuka potrzebuje pewnej ciągłości rozwoju (co wcale nie jest równoznaczne z zastojem, postawą konserwatywną Wink

). Jeśli brutalnie zerwiemy więzy tradycji, jako twórcy utracimy zarazem kontakt z odbiorcą, a nasza sztuka stanie się całkowicie niekomunikatywna (jedynie my-autorzy będziemy w stanie ją zrozumieć).

Doświadczyła tego m.in. awangarda muzyczna lat 60. ubiegłego wieku. Słuchacz, nie mogąc odnaleźć żadnego oparcia dla percepcji, zdecydowanie ją odrzucił. Okazało się, że nie można w nieskończoność epatować nowością i zaskakiwać odbiorców coraz to nowymi szokującymi pomysłami. Takie 4'33" na milczący fortepian Johna Cage'a było jednorazowym performancem, obliczonym na zaskoczenie. Każde następne wykonanie nie miało już najmniejszego sensu, gdyż publiczność była przygotowana na to, co zobaczy, a czego nie usłyszy.

Bez Palestrinowskiego kontrapunktu nie byłoby Schönbergowskiej dodekafonii, bez wielogłosowych motetów i kanonów Ockeghema czy Tallisa nie byłoby mikropolifonii Ligetiego, bez modalności średniowiecznej nie byłoby indywidualnego systemu kompozytorskiego Messiaena, bez klasycyzmu nie byłoby romantyzmu, bez ekspresjonizmu nie byłoby neoklasycyzmu, bez modernizmu nie byłoby postmodernizmu itd.

polifonia · Dołączył: 01 Kwi 2008 Posty: 55 Przeczytał: 0 tematów

Gość

Gość

polifonia · Dołączył: 01 Kwi 2008 Posty: 55 Przeczytał: 0 tematów

Nie zamierzam obalać, jak to mówią nasi politycy „oczywistej oczywistości” . Też jestem przykładem wytężonej pracy. Przyznaję, że z niekłamaną przyjemnością czytam wszystkie wypowiedzi i cieszę się, że mogę wyrazić swoje refleksje w tak doborowym towarzystwie. Jest to chyba dobry sposób, na ożywienie trochę naszego forum, by nie ograniczało się jedynie do sformułowania „pilnie poszukuję nut…”.
A P. Michała wypowiedzi czyta się jak poezję. Czy posiada Pan jakieś publikacje? Bardzo chętnie bym się zapoznała.
Ciekawi mnie też Wasze zdanie na temat, w którym kierunku pójdzie w przyszłości rozwój muzyki, czy ktoś jest to w stanie przewidzieć…, ale to chyba już pytanie na odrębny temat.
Pozdrawiam „polifonia”.

Gość

polifonia · Dołączył: 01 Kwi 2008 Posty: 55 Przeczytał: 0 tematów

Drogi Michale, tu Cię zaskoczę,
gdy się ujawniłeś, okazało się, że mamy wspólnego znajomego Wilhelma T., to mój kolega z podyplomówki /sprzed kilku lat/.
A Twoja strona internetowa nie jest mi obca, parę lat temu już ją wertowałam. Very Happy

Gość

Oooo

Czyżbyś miała na myśli dyrektora PSM w Mławie (męża Malwiny)???

Jeśli tak, to pozdrów ich ode mnie przy najbliższej okazji. Ja nie widziałem się z nimi chyba ze sto lat.

polifonia · Dołączył: 01 Kwi 2008 Posty: 55 Przeczytał: 0 tematów

Dokładnie,
naturalnie pozdrowię, gdy tylko okazja się nadarzy.

Asia Brol

Ja trochę z innej, choć też z artystycznej beczki: odsetek absolwentów Liceów Plastycznych dostających się do ASP maści wszelkiej jest - pewnie dla niektórych to dziwne - niewielki. Pewnie tutaj szuka się świeżości bardziej niż czegokolwiek innego. Ale to na pewno inna bajka, muzyka innymi prawami się rządzi. Choć... nie wiem czy po średniej szkole muzycznej można mówić o jakimś zmanierowaniu, bo po liceach plastycznych na pewno. I to jest główna przeszkoda. Maluje ślicznie, rysuje cudnie, a konkurencję wygrywa w cuglach taki ktoś z ulicy.